خبر آنلاین: تا به حال شده احساس کنید گوشی همراهتان زنگ می زند یادر جیبتان می لرزد، اما در واقع هیچ خبری نباشد؟ فکر می کنید همه رنگ ها را میبینید؟ می توانید به عکس عزیزانتان با دقت دارت پرت کنید؟
ما در زندگیروزمره خود با اطلاعات بسیار زیادی روبرو می شویم که مغز مسئول پردازش آن ها است. قرار است مغز اطلاعات بیرونی را به درستی پردازش کند، نتیجه درستی بگیرد و به مابرای زندگی در این دنیای پر از محرک کمک کند. اما مغز، سیستمی پیچیده است کهخطاهایی هم دارد. خطاهای مغز در زندگی روزمره دائم اتفاق می افتند و برخی از آن هارا ما حتی به خطای مغزی نسبت نمی دهیم. دانستن این که چه پدیده های مغزی باعث اینخطاهای روزمره می شوند خالی از لطف نیست. با مجموعه ای ده تایی از مواردی که درزندگی روزمره اتفاق می افتند و در آن ها مغز دچار خطا می شود آشناشوید.
۱. درها
تا به حال شده وارد اتاقی شوید امابه کل فراموش کنید که اصلا برای چه وارد آن اتاق شدید؟ نکته جالب این جا است کهدرها می توانند مقصر اصلی این فراموشی عجیب باشند. روانشناسان دانشگاه نوتردام کشفکرده اند که عبور از یک در، باعث پدیده ای در مغز می شود که می توان آن را جداکنندهرویدادی نامید. در این پدیده، عبور از در، بخشی از افکار و خاطرات را از دسته ایدیگر جدا می کند، درست همان طور که در فیلم عبور از یک در به معنای خارج شدن از یکصحنه و وارد صحنه ای دیگر شدن است. بنابراین می توان به زبان ساده گفت وقتی از یکدر عبور می کنید، مغزتان اطلاعات مربوط به اتاق قبلی را کنار می گذارد و با ارائهصفحه ای سفید و جدید، خود را برای فضایی تازه آماده می کند. البته جداسازی اطلاعاتمغزی به ما کمک می کند در این دنیای پر از پویایی و پیوسته، اطلاعات و افکار خود رامنظم کنیم، اما در مواردی هم آدم را کلافه می کند!
۲. ماه
وقتی برای گردش شبانه همراه با اطرافیان بیرون از خانه هستید،ماه می تواند عنصری زیبا و خاطره انگیز باشد. به احتمال زیاد برای شما هم پیش آمدهکه در مواردی، ماه را بسیار بزرگ تر از معمول ببینید، با این که می دانید ماه بزرگتر نشده و همان اندازه قبلی است. در واقع این بزرگ دیدن ماه هم یکی دیگر از خطاهاییاست که مسئولش مغزمان است.
به احتمال زیاد دلیل این پدیده که خطای دید ماهیا خطای دید پونزو نامیده می شود، این است که ما عادت داریم ابرها را بالای سرخودمان ببینیم و می دانیم که وقتی ابری را در افق می بینیم، آن ابر می تواند بسیاربسیار از ما دور باشد. اگر ابری در افق به اندازه ابری که بالای سرمان است به نظربیاید، با خود فکر می کنیم: آن ابر باید خیلی بزرگ باشد. و چون ماهی که در نزدیکیخط افق می بینیم به اندازه ماهی است که به طور معمول بالای سر خود می بینیم، اینطور ادراک می کنیم که ماه در نزدیکی افق خیلی بزرگ است! پس در دیدن اندازه ماهمشکلی نیست، اما مغز آن را بزرگ تر پردازش می کند.
۳. آژیرها و بوقها
کدام یک از این صداها بدترند: صدای زنگ ساعت دیجیتالی؟ صدایکامیونی که در حال عقب آمدن برای بارگیری است؟ یا صدای سیستم تشخیص حریق وقتی باتریآن رو به اتمام است؟ همه آن ها آزاردهنده اند. این صداها در واقع متعلق به زندگیمدرن امروزی هستند و آزاردهنده اند چون از مواردی هستند که باعث می شوند مغز کمیهنگ کند.
تکامل ما در راستای شنیدن این صداها نبوده، به همین دلیل هم برایفهم آن ها مشکل داریم. صداهای طبیعی از انتقال انرژی به وجود می آیند، که معمولا ازبرخورد شیئی به شیء دیگر، مانند مضراب ها به درام ایجاد می شود و به تدریج هم محومی شود. سیستم ادراکی ما به نحوی تکامل یافته که از این کاهش برای فهم رویداداستفاده کند تا بفهمد چه چیزی آن صدا را به وجود آورده و صدا از کدام سمت می آید. اما آژیرها و بوق های زندگی امروز، درست مثل خودرویی هستند که با سرعت می راند وناگهان به دیوار برخورد می کند، توقف آن اصلا تدریجی نیست! صدا در طول زمان تغییرنمی کند و محو نمی شود. به همین دلیل هم مغز گیج می شود که این چه صدایی است و ازکجا می آید.
۴. عکس ها
همان طور که ما برای شنیدنصدای آژیرها تکامل نیافته ایم، برای دیدن عکس هم تکامل نیافته ایم! همان طور کهممکن است مادربزرگ شما یاد بگیرد با اینترنت کار کند، اما حسی درونی از آن ندارد،ما هم هشیارانه عکس ها را می بینیم و دریافت می کنیم اما مغزهای ناهشیارمان نمیتوانند به راحتی آن ها را از افراد و اشیایی که از آن ها عکاسی شده تفکیکبدهند.
مطالعات نشان داده اند که مردم در پرتاب دارت به سمت عکس کسانی کهدوست دارند، دقت خیلی کم تری دارند، در مقایسه با وقتی که به سمت عکس هیتلر یابدترین دشمنشان دارت پرت می کنند. همچنین مطالعه دیگری نشان می دهد که وقتی ازافراد خواسته می شود عکس فردی را پاره کنند که در کودکی برایش ارزش و احترام زیادیقائل بوده اند، خیس عرق می شوند. دیدن عکس ها، برخلاف بسیاری دیگر از کارهایی که مادر زندگی روزمره خود انجام می دهیم، میلیون ها سال سابقه تکامل و تمرین ندارد و بههمین دلیل هم مغز ما در جدا کردن عکس ها از واقعیت دچار مشکل میشود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
